Ey yâri gül toprak gülistan olmuş uyumaktasın

Turnalar koşmuş yâre ne diye avunmaktasın

Yâre bir tek selamın yeterdi ne diye susmaktasın

Toprak güllerle bezenmiş bülbül öterken sen ağlamaktasın…

Toprak renk renk bezenmiş bir ahenk içinde

Gülistanların kokusu yayılmış alemler içinde

Ötelerden gelen bir fırtına sarmış alemleri

Ötelerden gelen dostlar sarmış gönülleri…

Gülistan içinde bülbül dönmüş mecnuna nağmeler düzer

Gül boynunu bükmüş Rabb’ine senin için göz yaşı döker

Gel etme eyleme yâre koş bülbüller gibi nağmelerle coş

Dostlardan gelen sese kulak verip durmaksızın yâre koş…